Sadece otomatik kapılarda var olduğumu hissediyorum. Hani şu alışveriş merkezlerinde, havaalanlarında falan olan kapılar. Sen yaklaştığında seni hisseder ve kapı açılır.
İşte bir tek o an anlıyorum var olduğumu. Çünkü sadece o kapılar var olduğumu hissettiriyor. Bir bakıyorum açılıyor. Diyorum ki ben varım.
Bir gün beni alışveriş merkezinde bir girip bir çıkarken görürseniz bilin ki o gün benliğimi hepten kaybetmişimdir.
İşte o zaman sadece bir selam verin yeter.
26 Ekim 2007 Cuma
3 Ekim 2007 Çarşamba
KAFİYELİ BİR HAYAT...
Sana kafiyeli bir hayat öneriyorum, şiir gibi bir hayat. Beraber uyanılan sabahın ertesinde ki kahvaltı kadar güzel bir hayat.
Kaydol:
Yorumlar (Atom)