YA DA SENİ SEVMEYE DEVAM EDEBİLİRİM…

Ben mi sağırım hayata yoksa yanlış notalar mı çalınıyor bu hayatta?

Neler yapabilirim mutlu olmak için…

İzin alıp hayattan bir günlüğüne, masamdan kalkıp gidebilirim. Dışarıda bir bahar havası kravatımı gevşetebilirim. Rüzgârı hissederim yüzümde. Bir nefes alırım içime, oksijen ayrı bir tat verir, azot ayrı bir tat. Yürümeye başlarım düşünmeden, ayaklarım beni nereye götürürse artık. Yaşlı birine yardım edebilirim, karşıdan karşıya geçerken, ya da bir pazar dönüşü torbalarına, sadece bir elma karşılığında. Bir çocuğa şeker alabilirim, gözlerinde görmek için küçük şeylerin önemini. Her karşılaştığım insana selam verebilirim. Tanıdık tanımadık herkese hatırını sorabilirim. Elbet biride bana sorar sen nasılsın diye. Gezebilirim sokak sokak bu şehri, alışırım belki soğukluğuna. Belki yeni insanlarla tanışabilirim. Sonra çıkıp şehirden, kırlara gidebilirim. Sonsuz papatyalı kırlara. Uzanabilirim toprağa sırt üstü. Bulutları seyrederim. Her birini bambaşka şeylere benzetebilirim, çocukça bir hayal gücüyle. Biri kalp olur, biri annemin pastası, ama biri mutlaka sen. Sonra koşabilirim yalın ayak çimenlerde yorulana kadar. Sırtımı bir ağaca verip dinlenebilirim. Çocuklarla maç yapabilirim hem de gazozuna. Sokarak takım elbisemin paçalarını çorabıma, var gücümle vurabilirim topa, düşünmeden fiyatını ayakkabımın. Hatta kavga bile edebilirim, top çizgiyi geçti mi geçmedi mi diye. Cami avlusundan kana kana su içebilirim. Süpermarketlere inat bir bakkaldan yarım ekmek helva alabilir, oturup bir gazoz sandığına, yiyebilirim öğlen yemeğimi. Kuşlarla bile paylaşabilirim ekmeğimi. Onlarda karşılıksız bırakmaz benim bu alçak gönüllülüğümü. Dans ederler önümde birbirlerine kur yaparak. Düşlere dalabilirim sonra, yaşamadığım günleri özleyebilirim. Bambaşka şehirlerde olabilirim ve hatta ülkelerde. Bilmediğim dillerde seni seviyorum diyebilirim. Hayatımdan bir günü çalabilirim kendimden.
Ya da. Ya da seni sevmeye devam edebilirim, mutlu olmak ve yaşamak için…